SAMOTNOŚĆ

czuję się coraz bardziej samotna... tak, "samotność w sieci", piękna książka, ale smuuutna. A ja nie chę się smucić! Nie pozwala mi na to moje wesołe usposobienie, a jednak... Coraz bardziej brakuje mi kogoś, tego kogoś wyjątkowego, jedynego i nipowtarzalnego... Naiwna! Tyle razy się zawiodłaś, a jednak ciągle wierzysz, że nadejdzie kiedyś ten piękny dzień, że spotkasz Tego Jedynego... I za każdym razem kiedy zaczynasz myśleć, że to może właśnie On - odkrywasz smutną prawdę, jeszcze nie teraz, nie tym razem.... a jednak wiesz, że nie możesz się poddać. Wiesz, że musisz wstać i życ dalej, bo życie ma sens! Ciągle wierzysz i choć z każdym zawodem boli, może nawet bardziej od poprzedniego to wiesz, że tak musi być... Cierpienie tak jak smutek, radość i miłość są częścią naszej egzystencji i trzeba je przyjąć może nawet jako dar?

Ach te moje wywody i prawdy życiowe... infantylnie, nie da się ukryć. M - Ty mi powiedziałeś, że jestem naiwna i że świat wcale nie jest taki piękny jak mi się wydaje... Ja myślę jednak , że troszke zaczynasz dzieliś mój optymizm... I to właśnie Ty jesteś osobą przez, którą zaczęłam więcej myśleć.